10 Nisan 2012 Salı

Rüyalara yolladım kendimi...


“Evet şöhreti kaldırmak kolay değil yine de biz sanatçılar halkla dayanışma halinde olmalıyız.”
Tam da bu sözlerle kendimi bi bok sanmaya başlarken, saçmaladığımı farkettim. Ben yine garip rüyalardan birini görmüştüm ve etkisinden kurtulmaya hiç de niyetim yoktu. Kaç kez kendimizi özel, seçilmiş, meşhur hissedebiliyoruz ki rüyamızda!
Rüyamız Adana’da geçiyor, Adana nereden çıktı onu da hiç bilemiyorum. Pek sevgili kocam ile oraya gitmişiz, geziyoruz. Bir otelde kalıyoruz otel küçük, çok da bakımlı bir yer değil. Kendimce bana bunu nasıl yaptıklarını düşünuyorum çünkü ben meşhur bir insanım, bir kere sanatçı kaprisim var! Kulis klişelerim var.:)
İşin garip tarafı benim meşhur olduğumu bazı anlar herkes biliyor bazen de normal sıradan bir vatandaşım. Bu olay benim rüyalarımda çok normal, bilinç altı geçişleri, anlık hafıza kayıpları alışkınız bunlara sevgili yastığımla birlikte!
Baya bi geziyoruz Adana’yı. Tarihi yerlere gidiyoruz. Ertesi gün çekimim olduğunu hatırlıyorum, otele gidip biraz dinlenelim diyorum, gezintiyi bırakıyoruz… Otel de televizyonu açıyorum…
Aaaaaaaaa! Bir de ne göreyim, Benim Hülya Koçyiğit ile birlikte oynadığım film televizyonda! Deliriyorum tabi rüyayı görürken (kalp atışlarımı hala hissediyorum:)). Ama heyecan yapmıyormuş, artık filmlerini izlemeye çok alışmış bir star edasında yaklaşıyorum, tıpkı sıradan bir haftalık diziyi izler gibi alışa gelmiş, sakin.. Kıçım tavan, burnum aynı hizada!
Filmde Hülya Koçyiğit’in ikiz kız kardeşiyim. Çok benziyoruz birbirimize, müthiş güzelim, hatta rüyada direk kendimi öpmek istedim, en güzel halimdi çünkü:) Hülya’cım beni çok seviyor, iyi de anlaşıyoruz… İkimizde aynı insanı seviyoruz rüya sahibesi olduğumdan tabiki ben daha çekiciyim:)
Film aynı konuyla dönüp dolaşırken rüyamın içinde düşünmeye başlıyorum. Bu film siyah beyaz ve Hülya Koçyiğit’in gençlik hali. “Ben o kadar yaşlı mıyım?” “Siyah beyaz ne alaka?” “Kesin nostaljik bir film çekmeye çalıştık eskileri canlandırmak için ondan böyle evet” diye kendimi yiyip bitirirken aniden uyandım! Hayır ben yaşlanmadım , yaşlanmam, Hülya yaşlı ben değil.
Nereden esti bu rüya bilemedim dostlar, ama sponsorluğu için Hülya’cıma çok teşekkürler. Bir sanatçı edasında selamlarım hepinizi.
Sevgiler..

Hiç yorum yok: